Mimo, że ostatnimi czasy rzadko siedzę w internetach, bo czując zew krwi z naturą, wędruję jak menel pochłaniając coraz to nowsze szkockie plenery, to jednak nie jestem w stanie trzymać się z dala, od tego płynącego wirtualnego szlamu.

23:00 Mój lot się spóźnia 4 godziny, przed wpuszczeniem nas na pokład samolotu przychodzi jakiś kolo i mówi - Elo ziomy, już nie sapcie i tak w chałupie nie macie nic lepszego do roboty i rozdaje wszystkim wouchery na £27,50 - na żarło.

Banery promujące weganizm, przypominają mi mocno te antyaborcyjne i wywołują u mnie salwę śmiechu, ta nieudolna próba przypierdolenia w sumienia mięsożerców i wywołania w nich uczucia winy.

Załóżmy, że leżąc w ciemnej trumnie mamy tego pełną świadomość. I tak sobie myślę, że w zaistniałej sytuacji, będziemy mieli ważniejsze problemy i tematy przemyśleń niż jakieś pieprzone drzewo i dzieci. Gdy odczuwamy na własnej skórze proces rozkładu, gdy gaz rozdyma nasz brzuch, gdy robactwo stara się wedrzeć przez nasz odbyt, by skosztować co lepszych kąsków czegoś, co jeszcze niedawno pełniło funkcje naszych organów wewnętrznych. Myślę, że nasze myśli, raczej będą przypominać lament wyburzanej rudery.