Hrabia szaty swe zrzucił i do sypialni kroczy,

gdzie w łożu go oczekuje jego kwiat uroczy.

Wszedł, jak zwierz, sapie ciężko i cieknie mu ślina.

W prawej ręce róż bukiet, w lewej – butelka wina.

– Czy ty myślisz mój hrabio, że jak proste dziewki,

rzucę się w twe ramiona, po łyku nalewki?

Musisz się lepiej postarać, mój mężulku drogi,

jeśli chcesz by twa pani rozchyliła nogi.

Oddam ci się – a jakże, mój hrabio kochany,

jeśli liryk miłosny będzie mi napisany.

Najmilsza z kochanek – Wena Read More